به گزارش «سراج24»، عرض ارادت به ساحت امام رضا(ع) یکی از پرتکرارترین سروده‌های آیینی به ویژه در سال‌های پس از انقلاب و ایجاد موج جدیدی در اشعار آیینی کشور است. در این میان بسیاری از شاعران جوان با استفاده از ذوق و عاطفه شاعرانه، به مباحثی پرداخته و موضوعات جدیدی را وارد این عرصه کرده‌اند.
قادر طراوتپور از جمله این شاعران است که در ترجیع‌بندی ضمن اظهار ارادت خود به ساحت امام رئوف(ع)، حال و هوای یک زائر را بیان کرده است:
«هر کسی از کوی تو رد می‌شود
محو هواللهَ احد می‌شود
تشنه یک جرعه مدد می‌شود
بنده الله الصمد می‌شود
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
ماه اگر دست به بامت رساند
آینه خود را به غلامت رساند
نور خودش را به کلامت رساند
حضرت معصومه سلامت رساند
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
راه اگر صاف و اگر درهم است
خار بیابان تو ابریشم است
پایم اگر خسته، دلم محکم است
من اگر از عشق بمیرم کم است
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
واکنی از قافله‌ها بار را
بار پریشانیِ زوّار را
بار دهی خلق گرفتار را
تازه کنی وعده دیدار را
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
مرغ غریبم که به باغ آمدم
شب شد و دنبال چراغ آمدم
رنج سفر را به فراغ آمدم
از طرفِ شاهِ چراغ آمدم
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
کون و مکان در حرمت جا شده
کوه به یُمن قَدَمت پا شده
«ای همه هستی ز تو پیدا شده
خاک ضعیف از تو توانا شده»
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
قصد سفر کرده، شفا می‌دهی
در حَرَمت نامده، جا می‌دهی
ای که شب از دور جلا می‌دهی
گوشه‌ای از صحن به ما می‌دهی؟
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
از همه جا مانده و درمانده‌ام
از همه رنجیده‌ام و رانده‌ام
تا چه بگویم به تو، من مانده‌ام
نام تو را خوانده‌ام و خوانده‌ام
یا علیِ ضامن آهو! رضا!
عالم آلِ علیِ مرتضی!
